“I wasn’t emotionally prepared for the sudden separation from my children that came with the divorce. Up until then I was somewhat of a control freak, so the realisation that control is but an illusion never really dawned on me until I found myself floored by reactive depression, suicidal, & sectioned within a state-run facility. Men rarely discuss these kinds of emotions with one another, so they can often surprise the hell out of us and prove to be too overwhelming to cope with. Being a musician, I was lucky that I was able to fit the practicalities of my working life around my predicament. I also have some amazing friends. I managed to get back on my feet. Many people don’t have these luxuries. Many fall by the wayside and never get back up again.”
- Todd Sharpville

Todd Sharpville is een Britse bluesgitarist maar niet van de eenkennige soort. En dat de blues geen raciale of sociale grenzen kent, bewijst deze Engelsman eens te meer met zijn nieuwste album, "Medication Time". Sharpville is op 9 april 1970 in Londen geboren als de jongste zoon van de 3de Burggraaf St Davids en jongere broer van de 4de Burggraaf St Davids, een familie die we kunnen aanzien als één van de oudste in Engeland. Maar hoewel hij zijn roots heeft in zo'n bevoorrechte aristocratische familie, heeft Todd zeker de laatste jaren ook veel tegenslagen gekend. Veel gebeurtenissen in zijn leven die hij de afgelopen jaren heeft ervaren, hebben van hem een bluesman gemaakt die zeker een welverdiend respect opeist, te meer dat ook de Conservatieve Partij hem eens vroeg om op te komen voor de verkiezing als een parlementair kandidaat, en dit aanbod mooi weigerde.

Zijn leven ontrafelde na zijn huwelijk dat eindigde in 2004. Hij kon de scheiding met zijn twee kinderen niet aan, kreeg een zenuwinzinking en werd opgenomen in het ziekenhuis. Tijdens zijn maand lang verblijf was hij in staat om drie nummers te componeren voor zijn vorige album "Porchlight" (2010). En eenmaal als alles weer een beetje op dreef was, werd hem halverwege de opname van het album meegedeeld dat zijn vader onverwachts was overleden. Het is dan ook naar zijn vader dat het titelnummer "Porchlight" is gewijd.

Sharpville is in al die jaren niet zo zeer productief geweest, want in 1994 kwam hij vooreerst in de bekendheid met zijn debuut "Touch Of Your Love", waarvoor hij 'Best Album' en 'Best Guitarist' won op de British Blues Awards. Deze plaat werd uitgebracht in 1992 op Red Lightnin Records en betekende het begin van een internationale carrière die Todd en zijn band naar blueszalen en festivals over de hele wereld bracht. Oorspronkelijk als kind geïnspireerd om de blues te spelen door de muziek van Freddie King, werd Todd's ontluikende gitaarstijl uiteindelijk verder geïnspireerd door de muziek van T Bone Walker, BB King, Buddy Guy, Hubert Sumlin, Eric Clapton en Lightnin Hopkins, om er maar een paar te noemen.

Zijn tweede album "The Meaning Of Life" werd in 2001 uitgebracht op Cathouse Records, met als gastmuzikanten o.a. Leo Sayer, Eugene "Hideaway" Bridges, Snowy White, Paul Lamb, Keith Dunn, en ex- Rolling Stones gitarist Mick Taylor. Ter ondersteuning van deze release, gingen Sayer en Taylor mee op tour als begeleiding van de Todd Sharpville Band. Sharpville kan ook gevonden worden op meer dan vijfendertig compilatie albums, en ten minste vijf Dana Gillespie releases. Bovendien verscheen hij ook op het Mick Ronson Memorial Concert (1994), Albert Hammond's "Revolution Of The Heart" (2006) en Leo Sayer's "Voice In My Head" (2005). Tussen 2005 en 2007, deed Sharpville het Europese voorprogramma van Pink, Joe Cocker en BB King. In 2008 is hij als gast te vinden op twee albums van Joe Louis Walker ("Witness to the Blues" en "Blues Conspiracy: Live on the Legendary Rhythm & Blues Cruise"). Het was tijdens de sessies voor "Witness to the Blues", dat tevens ook door Duke Robillard werd geproduceerd, dat er afspraken gemaakt werden om het volgende album van Todd te produceren.

Met "Medication Time", behandelt Sharpville verder een problematische periode in zijn leven. Zestien jaar geleden stortte hij volledig in als gevolg van een scheiding met een voogdijstrijd, waarna hij twee maanden in een psychiatrisch sanatorium doorbracht. "Ik was emotioneel niet voorbereid op de plotselinge scheiding van mijn kinderen die de scheiding met zich meebracht. Tot dan toe was ik een controlefreak, en het besef dat controle slechts een illusie was drong pas tot me door toen ik werd overvallen door een reactieve depressie, suïcidaal werd en in een staatsinrichting werd geplaatst. Mannen praten zelden over dit soort emoties, dus kunnen ze ons vaak totaal overrompelen en overweldigen. Als muzikant heb ik het geluk gehad mijn beroepsleven in evenwicht te kunnen brengen met mijn hachelijke situatie. Ik heb ook een paar geweldige vrienden. Ik ben erin geslaagd om weer op mijn voeten te staan. Veel mensen kunnen zich die luxe niet veroorloven. Velen vallen aan de kant en komen nooit meer op eigen benen te staan." Met dit nieuwe album voelen we in zijn songs de emoties die hebben geleid tot zijn ineenstorting, het verblijf in het ziekenhuis, en de langzame terugkeer naar het normale leven.

"Medication Time" werd opgenomen in West Greenwich Rhode Island, is geproduceerd door 2-voudig Grammy Genomineerde & Multi BMA Winnaar Duke Robillard en bevat negen eigen songs en drie covers. Er zijn zelfs twee duetten, een met Detroit artiest Larry McCray in "Brothers From Another Mother" en de andere met Rhode Island's eigen Sugar Ray Norcia in "Money For Nothing". Larry McCray is ook nog te horen als backing vocals in het afsluitende "I Don't Need To Know Your Name". Naast deze bekende gasten, bevat de Todd Sharpville Band Mark Teixeira op drums, Brad Hallen op bas, Bruce Bears op keyboards en de blazersectie bestaat uit Doc Chanonhouse op trompet, Doug 'Mr. Low' James op baritone sax, Carl Ouerfurth op trombone en Mark Early op tenor sax.

Sharpville beschikt over een behoorlijk unieke eigenschap, hij kent zijn klassiekers, maar leunt niet op het verleden. Door zijn vakkundige vermenging van genres weet hij zijn muziek spannend te houden en boeit "Medication Time " van begin tot einde. Zo worden uptempo rocknummers afgewisseld met fraaie ballads, het is een diversiteit aan stijlen die na één keer luisteren wat onwennig in de oren klinkt. Maar na een paar keer het album in de cd-speler te hebben geschoven doet het album eer aan zijn naam. In "Medication Time" giet Todd zijn levenservaring gewoon terug in zijn muziek. Zijn teksten zijn schaamteloos eerlijk, en ademen emoties uit die geboren werden uit zijn diepe en persoonlijke leed. Veel songs bevatten een verhaal waarin vele luisteraars zich kunnen herkennen en in andere songs weet hij zoals in zijn vorig album wat humor te verwerken met een melancholische sfeer, maar in de meeste songs komen zijn emotionele gevoelens gewoon bovendrijven over al wat hij heeft meegemaakt. "Medication Time" is daarom zo gevarieerd, een werkstukje van een ongekend hoog gelijkmatig niveau geworden, een rijk en inspirerend album dat na diverse luisterbeurten alleen maar beter zal worden.